کد مطلب:225636 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:205
لعل و جواهر شدن آب دست امام رضا
علی بن محمد قاسانی از قول یكی از اصحاب امام هشتم علیه السلام روایت می كند:
من مال و ثروت بسیار زیادی را به خدمت حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام می بردم، و پیش خود احساس می كردم كه با تقدیم این همه مال، حتما حجت خدا را خوشحال خواهم نمود! اما هنگامی كه به محضر مبارك ایشان رسیدم، و آنها را تقدیم نمودم، كمترین
[ صفحه 63]
اثری هم از خوشحالی در چهره ی امام علیه السلام نیافتم! بنابراین، پیش خود در اندیشه بودم كه، چه طور با تقدیم این همه مال و اموال به محضر مبارك آن بزرگوار، هرگز خوشحال نشدند؟ در همین فكر بودم كه، دیدم آن امام همام علیه السلام در حالی كه بر كرسی نشسته بودند، به غلام خود اشاره كردند كه تشت و آب بیاورد. آن گاه به غلام خود امر فرمودند:
«آب را بر دستم بریز!» همین كه غلام آب را بر دستان مبارك آن حضرت ریخت، دیدم قطرات آب، تبدیل به لعل و جواهر ناب می شود، و درون تشت می ریزد.
شگفت زده شده بودم و با تعجب صحنه را مشاهده می كردم! سپس آن حضرت نگاهی از روی مهربانی به من انداختند و فرمودند:
«كسی كه چنین باشد، از آوردن مال و اموال، شاد و خوشحال نخواهد شد.»
راوی در ادامه می گوید: من با دیدن این معجزه ی عجیب از آن حجت بر حق خدا، به این موضوع پی بردم كه زمام امور عالم هستی به دست آنها می باشد؛ و اراده ی آنها، اراده ی خداست؛ و همه جهان و آنچه در آن است، تحت لوای آنها و مدیون حضورشان می باشد. بنابراین، این اندك اموال دنیوی آنقدر در نظر آنها پست و بی ارزش است، كه نمی تواند موجب خوشحالی این حجج الهی علیهم السلام بشود. با شرمندگی از اینكه نتوانسته بودم پی به معرفت واقعی آن امام معصوم علیه السلام ببرم، از محضر مبارك آن حضرت خارج شدم، در حالی كه ایمانم به آن حضرت به حد یقین رسیده بود [1] .
[ صفحه 64]
من مال و ثروت بسیار زیادی را به خدمت حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام می بردم، و پیش خود احساس می كردم كه با تقدیم این همه مال، حتما حجت خدا را خوشحال خواهم نمود! اما هنگامی كه به محضر مبارك ایشان رسیدم، و آنها را تقدیم نمودم، كمترین
[ صفحه 63]
اثری هم از خوشحالی در چهره ی امام علیه السلام نیافتم! بنابراین، پیش خود در اندیشه بودم كه، چه طور با تقدیم این همه مال و اموال به محضر مبارك آن بزرگوار، هرگز خوشحال نشدند؟ در همین فكر بودم كه، دیدم آن امام همام علیه السلام در حالی كه بر كرسی نشسته بودند، به غلام خود اشاره كردند كه تشت و آب بیاورد. آن گاه به غلام خود امر فرمودند:
«آب را بر دستم بریز!» همین كه غلام آب را بر دستان مبارك آن حضرت ریخت، دیدم قطرات آب، تبدیل به لعل و جواهر ناب می شود، و درون تشت می ریزد.
شگفت زده شده بودم و با تعجب صحنه را مشاهده می كردم! سپس آن حضرت نگاهی از روی مهربانی به من انداختند و فرمودند:
«كسی كه چنین باشد، از آوردن مال و اموال، شاد و خوشحال نخواهد شد.»
راوی در ادامه می گوید: من با دیدن این معجزه ی عجیب از آن حجت بر حق خدا، به این موضوع پی بردم كه زمام امور عالم هستی به دست آنها می باشد؛ و اراده ی آنها، اراده ی خداست؛ و همه جهان و آنچه در آن است، تحت لوای آنها و مدیون حضورشان می باشد. بنابراین، این اندك اموال دنیوی آنقدر در نظر آنها پست و بی ارزش است، كه نمی تواند موجب خوشحالی این حجج الهی علیهم السلام بشود. با شرمندگی از اینكه نتوانسته بودم پی به معرفت واقعی آن امام معصوم علیه السلام ببرم، از محضر مبارك آن حضرت خارج شدم، در حالی كه ایمانم به آن حضرت به حد یقین رسیده بود [1] .
[ صفحه 64]
[1] سلسله كتب معارف اسلامي، تحفة المجالس، ص 244. (چاپ قديم).